Waltz with a Slumdog Wrestler

Βάλς..αρμονικές κινήσεις,εμπλουτισμένες με έναν αέρα ερωτικής χάρης κατα τη διάρκεια του οποίου χιλιάδες σωματίδια παθιασμένης αύρας στροβιλίζονται στον αέρα,αποκόπτονται σε κάθε χορευτική κίνηση και επανέρχονται στην αρχική τους θέση σε κάθε ένωση των κορμιών των παρτενέρ σαν άριστα κομμάτια πάζλ..!Κάπως έτσι μπορώ να περιγράψω με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσα βλέποντας τα τρία -κατ'εμέ- φετινά αριστουργήματα της έβδομης Τέχνης:

Waltz im Bashir,Slumdog Millionaire,The Wrestler.

Το λιγότερο καθηλωτικές ταινίες,η καθεμία διαφορετική στο είδος της αλλά και οι τρείς με κοινό παρανομαστή τον στρόβιλο συναισθημάτων και τη συγκινητική έξαρση!Ξεκινώντας τα πρώτα δειλά βήματα του χορού με το βιογραφικό,ιστορικό,ντοκιμανταιρίστικο στύλ του Βάλς με τον Μπασίρ και την απίστευτα πρωτότυπη κινηματογράφηση,με πλάνα που σε ταξιδεύουν μουσικά στο Ισραήλ και τονίζουν την έκβαση του πολέμου μέσα από τα διλλήματα και τον προβληματισμό των στρατιωτών.Οι οποίοι στο κάτω κάτω είναι μέρος του μεγάλου παιχνιδιού στη σκακιέρα των πολέμων..Αποβάλλοντας την αρχική αμηχανία των κινήσεων του χορού και περνώντας στα επόμενα σίγουρα βήματα,ο παρτενέρ έρχεται πιο κοντά στη ντάμα του και περνάνε μέσα απο τις φτωχογειτονιές της Ινδίας,βλέποντας τα ξυπόλητα παιδάκια,την τραγική τους μοίρα..κάπου εκεί κάνουν την πρώτη στροφή και με αιθέριο τρόπο χαμογελούν,νιώθοντας την αγάπη και το δέσιμο του Τζαμάλ με τη Λατίκα.έρχονται πιο κοντά ο ένας στον άλλον και διαπερνώνται απο έναν ηλεκτρικό ερωτισμό..Άλλες δυο στροφές και ένα απαλό πέταγμα στον αέρα τους γεμίζει με εσωτερική δύναμη σαν αυτή που νιώθει ο Παλαιστής την ώρα που μπαίνει στο ρίνγκ και ακούγονται οι ιαχές του κοινού..Μια ακόμα στροφή,άλλες δύο πιρουέτες,ένωμα των χεριών και αργή υπόκληση,το τελευταίο στάδιο πριν την αποθέωση του κοινού..Και μετά αγαλλίαση,λύτρωση!